ဇနီးသက္လ်ာ မလႅိကာ

# Zawgyi Version ျဖင့္ ဖတ္ပါ #
သာ၀တၱိၿပည့္ရွင္ ဘုရင္ေကာသလမင္းၾကီး၏ မိဖုရား မလိႅကာ။
အဆင္းအဂၤါ လွတံခြန္စိုက္ ၾကည့္ထိုက္ေအာင္ ယဥ္လွပါေသာ မလိႅကာ။
အဆင္း၏အားကိုး ဆိုးခ်င္တိုင္း ဆိုးခဲ့ဖူးပါေသာ အို…မလိႅကာ။
မလိႅကာသည္ ေရႊဘံုပ်ံမွာ ေတာင္ညာစံမိဖုရားၾကီးၿဖစ္ေသာ္လည္း မဟာမ်ိဳးမဟာႏြယ္မဟုတ္။ ေက်းေတာသူသာၿဖစ္သည္။ လြန္စြာႏြမ္းပါး၍ ပန္းပင္စိုက္ပ်ိဳး အသက္ေမြးရေသာ သူဆင္းရဲသမီး။ ပန္း ေရာင္း၍ ၀မ္းေက်ာင္းရသည္ကို အစဲြၿပဳ ၍ သူ ့ကို မလိႅကာ၊ မလႅိကာ (ပန္းသည္၊ ပန္းသည္) ဟု အမ်ားက ေခၚၾကသည္။
သူနွင့္ ေကာသလမင္းတို ့၏ဖူးစာကား ဆန္းၾကယ္သည္။
သာ၀တၱိေၿမက်ယ္ကား က်ယ္ၿပန္ ့၏။ လူဦးေရစည္ပင္၏။ တသြင္သြင္စီးေနေသာ ဂဂၤါၿမစ္ကို ဆန္၍တက္ခဲ့မိေသာအခါ ထိုဂဂၤါၿမစ္ထဲသို ့စီး၀င္ေနေသာ ၿမစ္တစ္ခုကို ေတြ ့ရၿပန္ေလသည္။ ထိုၿမစ္စပ္အတိုင္း အထက္သို ့ ဆန္ၿပန္သည္တြင္ အလြန္က်ယ္ၿပန္ ့ေသာ လြင္ၿပင္ၾကီး…….
ငွက္တို ့အသံနွင့္ ညိဳးညိဳးညံေနေလ၏။ ေနလံုးၾကီးေပ်ာက္သြားလ်ွင္ ေတာၾကီးသည္ ညဆည္းဆာေအာက္ ေရာက္ေတာ့မည္။ ေတာခရီးၾကမ္းနွင္၍ အတြင္းမေနာနယ္တြင္ ေမာလ်ေန သူမွာ ေကာသလမင္း။ တူၿဖစ္သူ အဇာတသတ္ မင္းသားနွင့္စစ္ထိုးရာ ရွဳံး၍ ထြက္ေၿပးလာခဲ့ၿခင္း ၿဖစ္သည္။ မင္းဟူ၍ ၿဖစ္လာေသာ္ အတြင္းရန္ အၿပင္ရန္ေဘးရန္ ထူေၿပာလွသည္။ ရန္စက်ဴးေက်ာ္၍ တိုက္ရသည္။ ေသြးသံရဲရဲနွင့္ စစ္ပြဲတစ္ခုမွ ေ၀းရာ ခရီးသည္လည္း ၾကမ္းတမ္းလွသည္ဟု သူ ့စိတ္ တြင္ ထင္မိသည္။
အေရာင္အေသြးစံုလင္လွေသာ ပန္းခင္းၾကီးကို ေတြ ့လိုက္ရေသာခဏ၌ ေသာကအားလံုး အေ၀းသို ့ ေရာက္၏။ အလွအယဥ္ဖဲြ ့သီခ်င္းတစ္ပုဒ္၏အသံက ေလနွင့္အတူ သူ ့အာရုံဆီသို ့ စီး၀င္ လာသည္။ သီခ်င္းသံသည္ ၾကားသာရုံမွ် တိုးတိတ္ည့ံသက္လွေသာ္လည္း အသံသည္ ၾကည္လင္၏။ သာယာ၏။ က်က္သေရ အေပါင္း၏ ရပ္၀န္းသဖြယ္ မွတ္ ထင္ရသည္။ စစ္ၿမဴတို ့နွင့္ဆန္ ့က်င္ဘက္ အနုသုခုမ၏အလွရပ္၀န္းမွာ ေကာသလမင္းနစ္ေၿမာသြားမိသည္။
ၿမင္းကို တစ္ခ်က္ဆဲြကာ အသံလာရာဆီကို ဦးတည္လိုက္သည္။ လွပေသာ ပန္းခင္းထဲတြင္ လွပေသာ နတ္သမီးတစ္ပါး သက္ဆင္းေနေရာ့သလား။ ေရႊစင္ရုပ္မယ္တမ်ွေသာသူအား ေကာသလ မင္း ေတြ ့လိုက္ရသည္။
ခ်ိဳသာေသာအသံနွင့္အနီးဆံုးေရာက္ေသာ္ ၿမင္းကိုဇက္သတ္လိုက္သည္။ မိန္းမပ်ိဳသည္ မိမိ ၏ၿခံ၀င္းအတြင္း အၿပင္းနွင္လာေသာ ၿမင္းကိုၿမင္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ေၾကာက္၍ပင္ထြက္မေၿပး။ ၿမင္းဇက္ ၾကိဳးကိုပင္ ဆဲြယူလိုက္ေလသည္။ အို..ရဲရင့္လွပါေသာ မလိႅကာ။
မၿမင္စဖူး ၿမင္ရပံုထူးပါဘိ ေလတသိမ္းသိမ္း ရနံ ့စိမ္းနွင့္ ညိဳေမွာင္ေနသည့္ ပန္းခင္းမ်ား အလယ္ ေသာက္ရွဴးၾကယ္အလား မ်က္၀န္းမ်ားနွင့္ လွပလြန္းလွေသာ အိုအမိငယ္။ ပိတုန္းေရာင္ ဆံေကသာကို ဦးေခါင္းထက္တြင္ မို ့မို ့ေလးနွင့္ ၿမိတ္စို ့ထံုးထားေသာမယ္ကေလး။ အိမ္ေထာင္မရွိ ဟုသိရာ ေကာသလမင္း သည္ ရဲရင့္သူ အမိငယ္မလိႅကာအား နန္းေတာ္ေခၚ၍ အဂၢမေဟသီ မိဖုရား ေၿမာက္ခဲ့ေလသည္။
ထိုမ်ွေလာက္ေသာ အခ်ိန္ခဏၿဖင့္ သူတို ့ဘာေၾကာင့္ ေမတၱာသက္၀င္ခ်စ္ခင္ၾကရေလသနည္း။
" နန္းလယ္ဘံုခြင္ ဆင္ၿပင္ကိုးစား
မယားကိုယ္တူ မဟူစရ "
ေရႊနန္းေဆာင္မွာ ေရြသန္းေထာင္နွင့္ တခါမ်ွမခံဖူးခဲ့သူ။ သူမ၏လွပေသာ ရုပ္အဆင္းကို အားထားၿပဳလ်က္ ေၾကာ့ရွင္းရုပ္သြင္၊ တင့္ဆင္းၿပင္နွင့္ မိန္းကေလးသည္ ရူပါရုံအဆင္းဂုဏ္ ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ေကာသလမင္းက လြန္စြာခ်စ္ၿမတ္နိုးသည္ကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ မာန ေထာင္လႊား အဆင္းမာန္အားကိုးနွင့္ ဆိုးခ်င္တိုင္းဆိုးေလသည္။
ေကာသလမင္းၾကီးက မိဖုရားတန္မဲ ့နွုတ္သီးေကာင္းလ်ွာပါး ငါ့အား ၿပန္လွန္ေၿပာဆိုၿခင္းမွာ မသင့္။ဤသို ့မဆို လင့္၊ ဤသို ့မေၿပာလင့္ စသည္ၿဖင့္ အတန္တန္ဆံုးမေသာ္ၿငားလည္း ေလးစားနား၀င္ၿခင္းမရွိ။ မင္းၾကီးအား မာန္တ ေစာင္ေစာင္ ရန္ေထာင္ၿခင္းမၾကာခဏၿပဳေလသည္။
စင္စစ္ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာဟူသည္မွာ အခ်စ္နွင့္ ေမတၱာနွစ္ရပ္ကို ေပါင္းစပ္ထားၿခင္းၿဖစ္သည္။ ၁၅၀၀ ဆိုေသာ အခ်စ္နွင့္ ၅၂၈ ဆိုေသာ ေမတၱာသည္ ကဲြၿပားၿခားနားပါသည္။ ၁၅၀၀ အခ်စ္မွာ တဏွာအရင္းခံ၍ လြန္စြာ ၾကမ္းတမ္းေသာ ေလနီၾကမ္းၾကီးနွင့္အလားတူ၏။ ပရမ္းပတာနွင့္ ပ်က္စီးေစတတ္ လြယ္သည္။ စႏၵကူးလူးထားကဲ့သို ့ေသာ တစိမ့္စိမ့္နွင့္ ေအးၿမစိမ့္၀င္ေစေသာ ၅၂၈ ေမတၱာမွာမူ ေလညွင္းေလးနွင့္တူကာ ေအးခ်မ္းေစနိုင္ေလသည္။ တစ္ေယာက္နွင့္ တစ္ေယာက္ ခ်စ္ၿမတ္နိုးၾကရာတြင္ နားလည္မွုသည္လည္း အဓိကေနရာတြင္ပါသည္။
ဆိုးဖန္မ်ားလွေသာ္ လ်ွာနွင့္သြားၿဖစ္ေသာ လင္နွင့္မယားတို ့မသင့္မတင့္ ၿဖစ္ၾကေလသည္။ ေကာသလ မင္းသည္ ႏြဲ ့ဆိုးဒဏ္ကို မခံနိုင္သည့္အဆံုး လ်စ္လ်ဴရွုထားလိုက္သည္။ မာန္ေစာင္ ရန္ေထာင္မွုၿပဳေလေသာ မလိႅကာ အား ေကာသလမင္းၾကီး ေဒါသမ်က္ေၿခာင္းထြက္ကာ မေရးမယူ ေၿပာဆိုၿခင္းမၿပဳေတာ့ဘဲ ပစ္ထားလိုက္ေလသည္။ အခ်စ္ၾကီးလ်ွင္အမ်က္ၾကီးေသာ ေကာသလမင္း သည္ ေတာင္ညာနတ္အၿဖစ္ ေၿမွာက္စားကာ အသက္နွင့္မၿခား ခ်စ္ၿမတ္ နိုးခဲ့ေသာ သူမအား မၾကည့္မ ေမ်ွာ္ စြန္ ့ပစ္ထားေလေသာ္ မလိႅကာမာနရွင္ေလးမွာ မီးေလာင္ေလပမာ ပူပန္နွလံုး ၿဖစ္ရေလေတာ့ သည္။
အသက္ေလာက္ခ်စ္ၿခင္းမ်ားသည္ တစ္စံုတစ္ခုေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ အလြယ္တကူပင္ ခ်စ္သူခ်င္း တို ့မုန္း၍ ရန္သူသဖြယ္ ေမတၱာမႏြယ္ အေစးၿပယ္နိုင္ပါသလား။ မလႅိကာ မေတြးတတ္ ေတာ့။ ခ်စ္ၿခင္းအရင္းခံ လ်က္တည္ ေဆာက္ခဲ့ေသာ အိမ္ေထာင္ေရးအေဆာက္အအံုၾကီးမွာ ၿပိဳကြဲ ပ်က္စီးေလေတာ့မလား။
ေသာက၀ိုင္းလည္ မွီခိုရာမရွိ။ ခ်မ္းေၿမ့ၾကည္နွူးဖြယ္ဟူသမ်ွတို ့သည္ သူမရင္ထဲမွ ပြင့္ထြက္ လြင့္စဥ္ ကုန္ၾကသြားေလကုန္ၿပီ။
ေကာသလမင္းၾကီးအား မေခ်မငံ နွုတ္လွံထိုးကာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေၿပာမိသည္မွန္ေသာ္ၿငား မုန္း၍ မၿမတ္နိုး၍မဟုတ္။ အခ်စ္အားကိုးၿဖင့္ ႏြဲ ့ဆိုးဆိုးၿခင္းသာၿဖစ္ေလရာ ေကာသလမင္းၾကီးက ဤ သို ့ၿပစ္ၿပစ္ခါခါစြန္ ့ပစ္ေသာ္လည္း သူမမွာ မုန္းစိတ္မ၀င္ ေမတၱာသက္လ်က္ပင္ရွိရာ ခ်စ္သူနွင့္ ေကြကြင္းရသည့္အတြက္ ေဆြးတသက္သက္နွင့္ၿဖစ္ရေလသည္။
မိမိ၏တသက္လ်ာတြင္ အားကိုးရာ ဘုရားသာလ်ွင္ရွိေတာ့သည္။ ေရွးမဆြကပင္ ဘုရားရွင္အား သဒၶါကဲမိုးသည့္ ဥပါသိကာမၿဖစ္ရာ ေသာကပူမီးေလာင္ၿမိဳက္သည့္ခ်ိန္တြင္ ဘုရားရွင္သီတင္းသံုးရာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ဆီသို ့ မွန္းဆကာလက္အုပ္ခ်ီမိုး တမ္းတပင့္ေလ်ွာက္ေလၿပီ။
တေန ့ေသာနံနက္တြင္ ဘုရားရွင္နွင့္ရဟန္း သံဃာမ်ားသည္ ေကာသလမင္းၾကီး၏နန္းေတာ္ သို ့ၾကြေတာ္မူရာ ေကာသလမင္းၾကီးသာလ်ွင္ ဘုရားအမွဴးရွိေသာ သံဃာေတာ္မ်ားအားရိုေသစြာ ဆြမ္းလုပ္ေကၽြးမွုၿပဳေလသည္။ လွဴတန္းေရးတြင္ ၿမင္ေနက် မလိႅကာအားမၿမင္၍ ဘုရားရွင္က ေမး ေတာ္မူေလသည္။
"ဘုန္းေတာ္ၾကီးၿမတ္ေသာ ၿမတ္စြာဘုရား အေမးေတာ္ရွိ၍သာ တပည့္ေတာ္ ေလ်ွာက္ထား ရပါသည္။ တပည့္ေတာ္အေနၿဖင့္ သူမနွင့္ပက္သက္သည့္ စကားကိုပင္ၾကားရုံမ်ွ မၾကားလိုပါ။ သည္ ပန္းသည္မကား ၿမင္မိုရ္ေတာင္ ေလာက္ လွဂုဏ္ေမာက္ေနပါသည္။ ႏြားေခ်းပံုေပၚေရာက္ေနေသာ ဖားသူငယ္နွင့္တူပါသည္ဘုရား။ အၿမင့္သို ့မေရာက္စဖူး အၿမင့္သို ့ေရာက္ေနသၿဖင့္ သူ ့ကိုယ္သူ ၿခေသၤ့မင္းထင္ ၿခေသၤ့စိတ္ေပါက္ၿပီး ဟိန္းလားေဟာက္လား ေဒါသသံပြားကာ တေအာင့္ေအာင့္နွင့္ ကြယ္ေထာင့္ကြယ္ရာတြင္ ေနေနပါသည္ ဘုရား"
" အို တကာေတာ္ မင္းၾကီး ၊ အသို ့ဆိုသနည္း။ သင္နွင့္ မလႅိကာတို ့သည္ အတိတ္၏အရိပ္တြင္ ေခ်ာင္းေရ ၿခားသၿဖင့္ တစ္ညတာ ကဲြကြာကာမ်ွၿဖင့္ ခုနွစ္ရာနွစ္တို ့ကာလပတ္လံုး မ်က္ရည္ဖံုးေအာင္ ငိုမဆံုးၿဖစ္ခဲ့ဖူးေခ်သည္။ ကိႏၷရာ ဘ၀ၿဖစ္စဥ္က သင္တို ့ေမာင္နွံသည္ စံၿပရေလာက္ေအာင္ ခ်စ္ၾကင္နာခဲ့ၾကသည္။ သင္ၿမတ္နိုးခဲ့ေသာ မလိႅကာအား ဤသို ့ရင့္သီးစြာမဆိုလင့္ေပ။ "
ဘုရားရွင္သည္ မလိႅကာအားကယ္တင္ေတာ္မူလို၍ အခ်င္းမ်ားကာ စိတ္၀မ္းကြဲၿပားေနေသာ မင္းမိဖုရား နွစ္ပါးတို ့အား လင္နွင့္မယားၾကင္နာရာတြင္ စံၿပဳရေသာ ဘလႅာတိယဇာတ္ေတာ္ကို ေဟာေတာ္မူေလသည္။
ရာသီမလပ္ တရစပ္ မၿပတ္စီးဆင္းေသာ ေနရဥၹရာၿမစ္အနီးတြင္ သာယာေပ်ာ္ၿမဴးေနေသာ ကိႏၷရာ ေမာင္နွံ အပါအ၀င္ ငွက္ေက်းသရကာမ်ားနွင့္ ဖူးပြင့္လွပေနေသာ ပန္းအလွတို ့သည္ ၿမင္ရသူ၏ ရင္ကိုေအးၿမေစေလသည္။ ထိုအခိုက္ မိုးလံုးမိွုင္းလ်က္ မုန္တိုင္းရိုက္ၿခမ္း လိုက္ေသာအခါ တြင္ ေလဒဏ္မိုးဒဏ္ေၾကာင့္ သစ္စိမ္း၀ါးပင္မ်ား က်ိဳးၿပတ္ကုန္ေလသည္။ မိုးသည္ ကိႏၷရီေမာင္နွံတို ့ အား ေသြးပ်က္ေအာင္ နွိပ္စက္ေလသည္။ သူတို ့နွစ္ဦးအလယ္တြင္ ၿမစ္ကတားဆီးထား၍ သက္ခင္ ၿပတ္မ်ွ ဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးေနၾကသည္။
မိုးေဒ၀ါကား ရွစ္ခြင္ပတ္လံုး တ၀ုန္း၀ုန္းနွင့္ ရွိေခ်သည္။ ေဖာ္ကြာေ၀းေနေသာ သူတို ့ အတြက္ကမူ မေၿပနိုင္ ရန္ၿငိဳးနွင့္ စက္ခြင္းေနသည္ဟုထင္ေနၾကသည္။ ၿမိဳင္ရဂံု၀ယ္ ကိႏၷရာဖိုမ တို ့သည္ တစ္ညတာကြဲရရုံမ်ွၿဖင့္ မ်က္ရည္ ခက္ၿဖာခဲ့ၾကရသည္။ ၿပန္ဆံုဆည္းေသာ္ မယ္ကခြန္းခ်ိဳ ေမာင္ကဆို၍ ပီယ၀ါစာ ေစတနာနွင့္ ေမတၱာဆင့္တိုးခဲ့ၾကဖူးေလသည္။
လူတို ့၏အသက္သည္ကား လြန္စြာတိုေတာင္းလွေခ်၏။ ရခဲေသာ လူ ့ဘ၀တြင္ ေမတၱာစက္၍ ခ်စ္သက္လာသူ သင္နွင့္ မလိႅကာသည္လည္း ကိႏၷရီေမာင္နွံထံုး နွလံုးမူကာ ရႊင္ၿမဴးၾကည္သာ ေစတနာၿဖင့္ ၾကင္နာသင့္လွေၾကာင္း တိုက္တြန္းေလသည္။
လင္နွင့္မယား ခ်စ္လ်က္သားနွင့္ မ်က္ပြားရန္လို အၿငိဳးသိုလ်ွင္ ပ်က္စီးေစမည္။ ထိုသို ့ၿဖစ္လ်ွင္ သင္တို ့ကို မွီ၍ ေနၾကကုန္ေသာ ေက်းကၽြန္အေပါင္းသည္လည္း အသည္းေထာင္းကာ အေနက်ဥ္း ေၿမာင္းရာ၏။ ထို ့တြက္ သင္တို ့ နွစ္ၿဖာ ေမတၱာမပ်က္ ေရွးထက္ၿမဲ၍ ခ်စ္ၾကည္ၾကေစသားဟု ဆိုေလ သည္။
စင္စစ္ မယားတြက္ေၾကာင့္ မ်က္ရည္မဆည္နိုင္ ငိုေၾကြးခဲ့ေသာ ကိႏၷရာဖိုကား ေကာသလ မင္းၿဖစ္၍ ကိႏၷရီေမ သည္ ခႏၶာအိပ္ေပါင္း အသစ္ေၿပာင္းေသာ္ မုေယာမုန္ ့သံုးဆုပ္ကို ဘုရားရွင္အား ေလာင္းလွဴဖူးေသာ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ပန္းသည္ဘ၀မွသည္ ေရႊဘံုၿမနန္းတြင္ မိဖုရားအၿဖစ္ စံၿမန္း ရေသာ မလိႅကာ ၿဖစ္ေလသည္။ ထိုကဲ့သို ့ေသာ ဘ၀မ်ားစြာမွ ေပါင္းဆံုခဲ့သူမ်ားၿဖစ္၍ ခဏတာမ်ွ ေတြ ့ဆံုရသည္အခိုက္မ်ွၿဖင့္ မိဖုရားေခါင္အၿဖစ္ တင္ေၿမွာက္ခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္။
ထိုသို ့တရားေတာ္ကိုနာၾကားေတာ္မူရေသာအခါမွ ေကာသလမင္းၾကီးသည္ မုွန္ဆန္ေၿဖ အမ်က္ေတာ္ေၿပ၍ မလိႅကာသေဘာ သိၿမင္ခ်စ္ခင္ကာ သက္ဆံုးတိုင္ ေမတၱာမ်ွေတာ္မူေလသည္။ ေရွးကလို အၿငင္းမပြား ဆကဲကာ ခ်စ္ၾကေလသည္။
ကိႏၷရာေမာင္နွံတို ့အား ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာမ်ားကိုညႊန္းဆိုၾကရာမွာ အေကာင္းဆံုးသက္ေသေလး အၿဖစ္လည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သံုးခဲ့ၾကပါသည္။ တစ္ေယာက္နွင့္ တစ္ေယာက္တကယ္ပဲ လိုအပ္ လာရင္ ေအးအတူ ပူအမ်ွ ေနနိုင္ၾကရမည္သာၿဖစ္သည္။
ကိႏၷရာဖိုမ
သက္ခ်င္းမ်ွလ်က္
တကြမကြာ
ၿဖစ္ၾကရာတြင္
ေစတနာရွက္ကူး
ခ်စ္ဖူးသည္မ်ား
နွလံုးထားေလာ့
ေခ်ာင္းၿခားလွည့္တံု
တညရုံကို
တစံုမက္မက္
ခ်စ္သက္ရႊင္ၿဖိဳး
ခ်စ္ညႊန္ ့တိုး၍
ခ်စ္ၾကိဳးတင့္လြန္း
ခ်စ္ရည္ညႊန္းလ်က္
ခ်စ္ပန္းပြင့္ၾကသည္တကား။
မီးစတစ္ဖက္ ေရမွုတ္တစ္ဖက္ ဆန္လွေသာ အိမ္ေထာင္ေရး၏ သုခနွင့္ ဒုကၡတြင္ လင္သာမက မယားတြင္ပါ သတိထားစရာမ်ားစြာရွိေလသည္။ ကိႏၷရီေမာင္နွံတို ့၏ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာတရားအတိုင္း ခ်စ္ခင္နွစ္သက္သြားၾကမည္ဆိုလ်ွင္ ကမာၻတလႊားတြင္ လင္ကြဲ မယားကဲြၿပႆနာဟူ၍ မရွိနိုင္ ေတာ့ေပ။ မလိႅကာအသြင္ ဇနီးမယားေလးတုိ ့သည္ လည္း မေခ်မငံ နွုတ္လွံမထိုးဘဲ ေလးစားခ်စ္ခင္ သင့္သခင္ကို ခ်စ္နိုင္ၾကၿပီး ဇနီးေမာင္နွံ အားလံုး ရာသက္ပန္ ခ်မ္းသာစြာေပါင္းသင္းနိုင္ၾကပါေစရန္ ဤမလိႅကာဟူေသာ စာစုကို တုကာ ေရးသားၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။
# Zawgyi Version ျဖင့္ ဖတ္ပါ #
သာ၀တၱိၿပည့္ရွင္ ဘုရင္ေကာသလမင္းၾကီး၏ မိဖုရား မလိႅကာ။
အဆင္းအဂၤါ လွတံခြန္စိုက္ ၾကည့္ထိုက္ေအာင္ ယဥ္လွပါေသာ မလိႅကာ။
အဆင္း၏အားကိုး ဆိုးခ်င္တိုင္း ဆိုးခဲ့ဖူးပါေသာ အို…မလိႅကာ။
မလိႅကာသည္ ေရႊဘံုပ်ံမွာ ေတာင္ညာစံမိဖုရားၾကီးၿဖစ္ေသာ္လည္း မဟာမ်ိဳးမဟာႏြယ္မဟုတ္။ ေက်းေတာသူသာၿဖစ္သည္။ လြန္စြာႏြမ္းပါး၍ ပန္းပင္စိုက္ပ်ိဳး အသက္ေမြးရေသာ သူဆင္းရဲသမီး။ ပန္း ေရာင္း၍ ၀မ္းေက်ာင္းရသည္ကို အစဲြၿပဳ ၍ သူ ့ကို မလိႅကာ၊ မလႅိကာ (ပန္းသည္၊ ပန္းသည္) ဟု အမ်ားက ေခၚၾကသည္။
သူနွင့္ ေကာသလမင္းတို ့၏ဖူးစာကား ဆန္းၾကယ္သည္။
သာ၀တၱိေၿမက်ယ္ကား က်ယ္ၿပန္ ့၏။ လူဦးေရစည္ပင္၏။ တသြင္သြင္စီးေနေသာ ဂဂၤါၿမစ္ကို ဆန္၍တက္ခဲ့မိေသာအခါ ထိုဂဂၤါၿမစ္ထဲသို ့စီး၀င္ေနေသာ ၿမစ္တစ္ခုကို ေတြ ့ရၿပန္ေလသည္။ ထိုၿမစ္စပ္အတိုင္း အထက္သို ့ ဆန္ၿပန္သည္တြင္ အလြန္က်ယ္ၿပန္ ့ေသာ လြင္ၿပင္ၾကီး…….
ငွက္တို ့အသံနွင့္ ညိဳးညိဳးညံေနေလ၏။ ေနလံုးၾကီးေပ်ာက္သြားလ်ွင္ ေတာၾကီးသည္ ညဆည္းဆာေအာက္ ေရာက္ေတာ့မည္။ ေတာခရီးၾကမ္းနွင္၍ အတြင္းမေနာနယ္တြင္ ေမာလ်ေန သူမွာ ေကာသလမင္း။ တူၿဖစ္သူ အဇာတသတ္ မင္းသားနွင့္စစ္ထိုးရာ ရွဳံး၍ ထြက္ေၿပးလာခဲ့ၿခင္း ၿဖစ္သည္။ မင္းဟူ၍ ၿဖစ္လာေသာ္ အတြင္းရန္ အၿပင္ရန္ေဘးရန္ ထူေၿပာလွသည္။ ရန္စက်ဴးေက်ာ္၍ တိုက္ရသည္။ ေသြးသံရဲရဲနွင့္ စစ္ပြဲတစ္ခုမွ ေ၀းရာ ခရီးသည္လည္း ၾကမ္းတမ္းလွသည္ဟု သူ ့စိတ္ တြင္ ထင္မိသည္။
အေရာင္အေသြးစံုလင္လွေသာ ပန္းခင္းၾကီးကို ေတြ ့လိုက္ရေသာခဏ၌ ေသာကအားလံုး အေ၀းသို ့ ေရာက္၏။ အလွအယဥ္ဖဲြ ့သီခ်င္းတစ္ပုဒ္၏အသံက ေလနွင့္အတူ သူ ့အာရုံဆီသို ့ စီး၀င္ လာသည္။ သီခ်င္းသံသည္ ၾကားသာရုံမွ် တိုးတိတ္ည့ံသက္လွေသာ္လည္း အသံသည္ ၾကည္လင္၏။ သာယာ၏။ က်က္သေရ အေပါင္း၏ ရပ္၀န္းသဖြယ္ မွတ္ ထင္ရသည္။ စစ္ၿမဴတို ့နွင့္ဆန္ ့က်င္ဘက္ အနုသုခုမ၏အလွရပ္၀န္းမွာ ေကာသလမင္းနစ္ေၿမာသြားမိသည္။
ၿမင္းကို တစ္ခ်က္ဆဲြကာ အသံလာရာဆီကို ဦးတည္လိုက္သည္။ လွပေသာ ပန္းခင္းထဲတြင္ လွပေသာ နတ္သမီးတစ္ပါး သက္ဆင္းေနေရာ့သလား။ ေရႊစင္ရုပ္မယ္တမ်ွေသာသူအား ေကာသလ မင္း ေတြ ့လိုက္ရသည္။
ခ်ိဳသာေသာအသံနွင့္အနီးဆံုးေရာက္ေသာ္ ၿမင္းကိုဇက္သတ္လိုက္သည္။ မိန္းမပ်ိဳသည္ မိမိ ၏ၿခံ၀င္းအတြင္း အၿပင္းနွင္လာေသာ ၿမင္းကိုၿမင္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ေၾကာက္၍ပင္ထြက္မေၿပး။ ၿမင္းဇက္ ၾကိဳးကိုပင္ ဆဲြယူလိုက္ေလသည္။ အို..ရဲရင့္လွပါေသာ မလိႅကာ။
မၿမင္စဖူး ၿမင္ရပံုထူးပါဘိ ေလတသိမ္းသိမ္း ရနံ ့စိမ္းနွင့္ ညိဳေမွာင္ေနသည့္ ပန္းခင္းမ်ား အလယ္ ေသာက္ရွဴးၾကယ္အလား မ်က္၀န္းမ်ားနွင့္ လွပလြန္းလွေသာ အိုအမိငယ္။ ပိတုန္းေရာင္ ဆံေကသာကို ဦးေခါင္းထက္တြင္ မို ့မို ့ေလးနွင့္ ၿမိတ္စို ့ထံုးထားေသာမယ္ကေလး။ အိမ္ေထာင္မရွိ ဟုသိရာ ေကာသလမင္း သည္ ရဲရင့္သူ အမိငယ္မလိႅကာအား နန္းေတာ္ေခၚ၍ အဂၢမေဟသီ မိဖုရား ေၿမာက္ခဲ့ေလသည္။
ထိုမ်ွေလာက္ေသာ အခ်ိန္ခဏၿဖင့္ သူတို ့ဘာေၾကာင့္ ေမတၱာသက္၀င္ခ်စ္ခင္ၾကရေလသနည္း။
" နန္းလယ္ဘံုခြင္ ဆင္ၿပင္ကိုးစား
မယားကိုယ္တူ မဟူစရ "
ေရႊနန္းေဆာင္မွာ ေရြသန္းေထာင္နွင့္ တခါမ်ွမခံဖူးခဲ့သူ။ သူမ၏လွပေသာ ရုပ္အဆင္းကို အားထားၿပဳလ်က္ ေၾကာ့ရွင္းရုပ္သြင္၊ တင့္ဆင္းၿပင္နွင့္ မိန္းကေလးသည္ ရူပါရုံအဆင္းဂုဏ္ ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ေကာသလမင္းက လြန္စြာခ်စ္ၿမတ္နိုးသည္ကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ မာန ေထာင္လႊား အဆင္းမာန္အားကိုးနွင့္ ဆိုးခ်င္တိုင္းဆိုးေလသည္။
ေကာသလမင္းၾကီးက မိဖုရားတန္မဲ ့နွုတ္သီးေကာင္းလ်ွာပါး ငါ့အား ၿပန္လွန္ေၿပာဆိုၿခင္းမွာ မသင့္။ဤသို ့မဆို လင့္၊ ဤသို ့မေၿပာလင့္ စသည္ၿဖင့္ အတန္တန္ဆံုးမေသာ္ၿငားလည္း ေလးစားနား၀င္ၿခင္းမရွိ။ မင္းၾကီးအား မာန္တ ေစာင္ေစာင္ ရန္ေထာင္ၿခင္းမၾကာခဏၿပဳေလသည္။
စင္စစ္ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာဟူသည္မွာ အခ်စ္နွင့္ ေမတၱာနွစ္ရပ္ကို ေပါင္းစပ္ထားၿခင္းၿဖစ္သည္။ ၁၅၀၀ ဆိုေသာ အခ်စ္နွင့္ ၅၂၈ ဆိုေသာ ေမတၱာသည္ ကဲြၿပားၿခားနားပါသည္။ ၁၅၀၀ အခ်စ္မွာ တဏွာအရင္းခံ၍ လြန္စြာ ၾကမ္းတမ္းေသာ ေလနီၾကမ္းၾကီးနွင့္အလားတူ၏။ ပရမ္းပတာနွင့္ ပ်က္စီးေစတတ္ လြယ္သည္။ စႏၵကူးလူးထားကဲ့သို ့ေသာ တစိမ့္စိမ့္နွင့္ ေအးၿမစိမ့္၀င္ေစေသာ ၅၂၈ ေမတၱာမွာမူ ေလညွင္းေလးနွင့္တူကာ ေအးခ်မ္းေစနိုင္ေလသည္။ တစ္ေယာက္နွင့္ တစ္ေယာက္ ခ်စ္ၿမတ္နိုးၾကရာတြင္ နားလည္မွုသည္လည္း အဓိကေနရာတြင္ပါသည္။
ဆိုးဖန္မ်ားလွေသာ္ လ်ွာနွင့္သြားၿဖစ္ေသာ လင္နွင့္မယားတို ့မသင့္မတင့္ ၿဖစ္ၾကေလသည္။ ေကာသလ မင္းသည္ ႏြဲ ့ဆိုးဒဏ္ကို မခံနိုင္သည့္အဆံုး လ်စ္လ်ဴရွုထားလိုက္သည္။ မာန္ေစာင္ ရန္ေထာင္မွုၿပဳေလေသာ မလိႅကာ အား ေကာသလမင္းၾကီး ေဒါသမ်က္ေၿခာင္းထြက္ကာ မေရးမယူ ေၿပာဆိုၿခင္းမၿပဳေတာ့ဘဲ ပစ္ထားလိုက္ေလသည္။ အခ်စ္ၾကီးလ်ွင္အမ်က္ၾကီးေသာ ေကာသလမင္း သည္ ေတာင္ညာနတ္အၿဖစ္ ေၿမွာက္စားကာ အသက္နွင့္မၿခား ခ်စ္ၿမတ္ နိုးခဲ့ေသာ သူမအား မၾကည့္မ ေမ်ွာ္ စြန္ ့ပစ္ထားေလေသာ္ မလိႅကာမာနရွင္ေလးမွာ မီးေလာင္ေလပမာ ပူပန္နွလံုး ၿဖစ္ရေလေတာ့ သည္။
အသက္ေလာက္ခ်စ္ၿခင္းမ်ားသည္ တစ္စံုတစ္ခုေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ အလြယ္တကူပင္ ခ်စ္သူခ်င္း တို ့မုန္း၍ ရန္သူသဖြယ္ ေမတၱာမႏြယ္ အေစးၿပယ္နိုင္ပါသလား။ မလႅိကာ မေတြးတတ္ ေတာ့။ ခ်စ္ၿခင္းအရင္းခံ လ်က္တည္ ေဆာက္ခဲ့ေသာ အိမ္ေထာင္ေရးအေဆာက္အအံုၾကီးမွာ ၿပိဳကြဲ ပ်က္စီးေလေတာ့မလား။
ေသာက၀ိုင္းလည္ မွီခိုရာမရွိ။ ခ်မ္းေၿမ့ၾကည္နွူးဖြယ္ဟူသမ်ွတို ့သည္ သူမရင္ထဲမွ ပြင့္ထြက္ လြင့္စဥ္ ကုန္ၾကသြားေလကုန္ၿပီ။
ေကာသလမင္းၾကီးအား မေခ်မငံ နွုတ္လွံထိုးကာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေၿပာမိသည္မွန္ေသာ္ၿငား မုန္း၍ မၿမတ္နိုး၍မဟုတ္။ အခ်စ္အားကိုးၿဖင့္ ႏြဲ ့ဆိုးဆိုးၿခင္းသာၿဖစ္ေလရာ ေကာသလမင္းၾကီးက ဤ သို ့ၿပစ္ၿပစ္ခါခါစြန္ ့ပစ္ေသာ္လည္း သူမမွာ မုန္းစိတ္မ၀င္ ေမတၱာသက္လ်က္ပင္ရွိရာ ခ်စ္သူနွင့္ ေကြကြင္းရသည့္အတြက္ ေဆြးတသက္သက္နွင့္ၿဖစ္ရေလသည္။
မိမိ၏တသက္လ်ာတြင္ အားကိုးရာ ဘုရားသာလ်ွင္ရွိေတာ့သည္။ ေရွးမဆြကပင္ ဘုရားရွင္အား သဒၶါကဲမိုးသည့္ ဥပါသိကာမၿဖစ္ရာ ေသာကပူမီးေလာင္ၿမိဳက္သည့္ခ်ိန္တြင္ ဘုရားရွင္သီတင္းသံုးရာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ဆီသို ့ မွန္းဆကာလက္အုပ္ခ်ီမိုး တမ္းတပင့္ေလ်ွာက္ေလၿပီ။
တေန ့ေသာနံနက္တြင္ ဘုရားရွင္နွင့္ရဟန္း သံဃာမ်ားသည္ ေကာသလမင္းၾကီး၏နန္းေတာ္ သို ့ၾကြေတာ္မူရာ ေကာသလမင္းၾကီးသာလ်ွင္ ဘုရားအမွဴးရွိေသာ သံဃာေတာ္မ်ားအားရိုေသစြာ ဆြမ္းလုပ္ေကၽြးမွုၿပဳေလသည္။ လွဴတန္းေရးတြင္ ၿမင္ေနက် မလိႅကာအားမၿမင္၍ ဘုရားရွင္က ေမး ေတာ္မူေလသည္။
"ဘုန္းေတာ္ၾကီးၿမတ္ေသာ ၿမတ္စြာဘုရား အေမးေတာ္ရွိ၍သာ တပည့္ေတာ္ ေလ်ွာက္ထား ရပါသည္။ တပည့္ေတာ္အေနၿဖင့္ သူမနွင့္ပက္သက္သည့္ စကားကိုပင္ၾကားရုံမ်ွ မၾကားလိုပါ။ သည္ ပန္းသည္မကား ၿမင္မိုရ္ေတာင္ ေလာက္ လွဂုဏ္ေမာက္ေနပါသည္။ ႏြားေခ်းပံုေပၚေရာက္ေနေသာ ဖားသူငယ္နွင့္တူပါသည္ဘုရား။ အၿမင့္သို ့မေရာက္စဖူး အၿမင့္သို ့ေရာက္ေနသၿဖင့္ သူ ့ကိုယ္သူ ၿခေသၤ့မင္းထင္ ၿခေသၤ့စိတ္ေပါက္ၿပီး ဟိန္းလားေဟာက္လား ေဒါသသံပြားကာ တေအာင့္ေအာင့္နွင့္ ကြယ္ေထာင့္ကြယ္ရာတြင္ ေနေနပါသည္ ဘုရား"
" အို တကာေတာ္ မင္းၾကီး ၊ အသို ့ဆိုသနည္း။ သင္နွင့္ မလႅိကာတို ့သည္ အတိတ္၏အရိပ္တြင္ ေခ်ာင္းေရ ၿခားသၿဖင့္ တစ္ညတာ ကဲြကြာကာမ်ွၿဖင့္ ခုနွစ္ရာနွစ္တို ့ကာလပတ္လံုး မ်က္ရည္ဖံုးေအာင္ ငိုမဆံုးၿဖစ္ခဲ့ဖူးေခ်သည္။ ကိႏၷရာ ဘ၀ၿဖစ္စဥ္က သင္တို ့ေမာင္နွံသည္ စံၿပရေလာက္ေအာင္ ခ်စ္ၾကင္နာခဲ့ၾကသည္။ သင္ၿမတ္နိုးခဲ့ေသာ မလိႅကာအား ဤသို ့ရင့္သီးစြာမဆိုလင့္ေပ။ "
ဘုရားရွင္သည္ မလိႅကာအားကယ္တင္ေတာ္မူလို၍ အခ်င္းမ်ားကာ စိတ္၀မ္းကြဲၿပားေနေသာ မင္းမိဖုရား နွစ္ပါးတို ့အား လင္နွင့္မယားၾကင္နာရာတြင္ စံၿပဳရေသာ ဘလႅာတိယဇာတ္ေတာ္ကို ေဟာေတာ္မူေလသည္။
ရာသီမလပ္ တရစပ္ မၿပတ္စီးဆင္းေသာ ေနရဥၹရာၿမစ္အနီးတြင္ သာယာေပ်ာ္ၿမဴးေနေသာ ကိႏၷရာ ေမာင္နွံ အပါအ၀င္ ငွက္ေက်းသရကာမ်ားနွင့္ ဖူးပြင့္လွပေနေသာ ပန္းအလွတို ့သည္ ၿမင္ရသူ၏ ရင္ကိုေအးၿမေစေလသည္။ ထိုအခိုက္ မိုးလံုးမိွုင္းလ်က္ မုန္တိုင္းရိုက္ၿခမ္း လိုက္ေသာအခါ တြင္ ေလဒဏ္မိုးဒဏ္ေၾကာင့္ သစ္စိမ္း၀ါးပင္မ်ား က်ိဳးၿပတ္ကုန္ေလသည္။ မိုးသည္ ကိႏၷရီေမာင္နွံတို ့ အား ေသြးပ်က္ေအာင္ နွိပ္စက္ေလသည္။ သူတို ့နွစ္ဦးအလယ္တြင္ ၿမစ္ကတားဆီးထား၍ သက္ခင္ ၿပတ္မ်ွ ဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးေနၾကသည္။
မိုးေဒ၀ါကား ရွစ္ခြင္ပတ္လံုး တ၀ုန္း၀ုန္းနွင့္ ရွိေခ်သည္။ ေဖာ္ကြာေ၀းေနေသာ သူတို ့ အတြက္ကမူ မေၿပနိုင္ ရန္ၿငိဳးနွင့္ စက္ခြင္းေနသည္ဟုထင္ေနၾကသည္။ ၿမိဳင္ရဂံု၀ယ္ ကိႏၷရာဖိုမ တို ့သည္ တစ္ညတာကြဲရရုံမ်ွၿဖင့္ မ်က္ရည္ ခက္ၿဖာခဲ့ၾကရသည္။ ၿပန္ဆံုဆည္းေသာ္ မယ္ကခြန္းခ်ိဳ ေမာင္ကဆို၍ ပီယ၀ါစာ ေစတနာနွင့္ ေမတၱာဆင့္တိုးခဲ့ၾကဖူးေလသည္။
လူတို ့၏အသက္သည္ကား လြန္စြာတိုေတာင္းလွေခ်၏။ ရခဲေသာ လူ ့ဘ၀တြင္ ေမတၱာစက္၍ ခ်စ္သက္လာသူ သင္နွင့္ မလိႅကာသည္လည္း ကိႏၷရီေမာင္နွံထံုး နွလံုးမူကာ ရႊင္ၿမဴးၾကည္သာ ေစတနာၿဖင့္ ၾကင္နာသင့္လွေၾကာင္း တိုက္တြန္းေလသည္။
လင္နွင့္မယား ခ်စ္လ်က္သားနွင့္ မ်က္ပြားရန္လို အၿငိဳးသိုလ်ွင္ ပ်က္စီးေစမည္။ ထိုသို ့ၿဖစ္လ်ွင္ သင္တို ့ကို မွီ၍ ေနၾကကုန္ေသာ ေက်းကၽြန္အေပါင္းသည္လည္း အသည္းေထာင္းကာ အေနက်ဥ္း ေၿမာင္းရာ၏။ ထို ့တြက္ သင္တို ့ နွစ္ၿဖာ ေမတၱာမပ်က္ ေရွးထက္ၿမဲ၍ ခ်စ္ၾကည္ၾကေစသားဟု ဆိုေလ သည္။
စင္စစ္ မယားတြက္ေၾကာင့္ မ်က္ရည္မဆည္နိုင္ ငိုေၾကြးခဲ့ေသာ ကိႏၷရာဖိုကား ေကာသလ မင္းၿဖစ္၍ ကိႏၷရီေမ သည္ ခႏၶာအိပ္ေပါင္း အသစ္ေၿပာင္းေသာ္ မုေယာမုန္ ့သံုးဆုပ္ကို ဘုရားရွင္အား ေလာင္းလွဴဖူးေသာ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ပန္းသည္ဘ၀မွသည္ ေရႊဘံုၿမနန္းတြင္ မိဖုရားအၿဖစ္ စံၿမန္း ရေသာ မလိႅကာ ၿဖစ္ေလသည္။ ထိုကဲ့သို ့ေသာ ဘ၀မ်ားစြာမွ ေပါင္းဆံုခဲ့သူမ်ားၿဖစ္၍ ခဏတာမ်ွ ေတြ ့ဆံုရသည္အခိုက္မ်ွၿဖင့္ မိဖုရားေခါင္အၿဖစ္ တင္ေၿမွာက္ခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္။
ထိုသို ့တရားေတာ္ကိုနာၾကားေတာ္မူရေသာအခါမွ ေကာသလမင္းၾကီးသည္ မုွန္ဆန္ေၿဖ အမ်က္ေတာ္ေၿပ၍ မလိႅကာသေဘာ သိၿမင္ခ်စ္ခင္ကာ သက္ဆံုးတိုင္ ေမတၱာမ်ွေတာ္မူေလသည္။ ေရွးကလို အၿငင္းမပြား ဆကဲကာ ခ်စ္ၾကေလသည္။
ကိႏၷရာေမာင္နွံတို ့အား ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာမ်ားကိုညႊန္းဆိုၾကရာမွာ အေကာင္းဆံုးသက္ေသေလး အၿဖစ္လည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သံုးခဲ့ၾကပါသည္။ တစ္ေယာက္နွင့္ တစ္ေယာက္တကယ္ပဲ လိုအပ္ လာရင္ ေအးအတူ ပူအမ်ွ ေနနိုင္ၾကရမည္သာၿဖစ္သည္။
ကိႏၷရာဖိုမ
သက္ခ်င္းမ်ွလ်က္
တကြမကြာ
ၿဖစ္ၾကရာတြင္
ေစတနာရွက္ကူး
ခ်စ္ဖူးသည္မ်ား
နွလံုးထားေလာ့
ေခ်ာင္းၿခားလွည့္တံု
တညရုံကို
တစံုမက္မက္
ခ်စ္သက္ရႊင္ၿဖိဳး
ခ်စ္ညႊန္ ့တိုး၍
ခ်စ္ၾကိဳးတင့္လြန္း
ခ်စ္ရည္ညႊန္းလ်က္
ခ်စ္ပန္းပြင့္ၾကသည္တကား။
မီးစတစ္ဖက္ ေရမွုတ္တစ္ဖက္ ဆန္လွေသာ အိမ္ေထာင္ေရး၏ သုခနွင့္ ဒုကၡတြင္ လင္သာမက မယားတြင္ပါ သတိထားစရာမ်ားစြာရွိေလသည္။ ကိႏၷရီေမာင္နွံတို ့၏ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာတရားအတိုင္း ခ်စ္ခင္နွစ္သက္သြားၾကမည္ဆိုလ်ွင္ ကမာၻတလႊားတြင္ လင္ကြဲ မယားကဲြၿပႆနာဟူ၍ မရွိနိုင္ ေတာ့ေပ။ မလိႅကာအသြင္ ဇနီးမယားေလးတုိ ့သည္ လည္း မေခ်မငံ နွုတ္လွံမထိုးဘဲ ေလးစားခ်စ္ခင္ သင့္သခင္ကို ခ်စ္နိုင္ၾကၿပီး ဇနီးေမာင္နွံ အားလံုး ရာသက္ပန္ ခ်မ္းသာစြာေပါင္းသင္းနိုင္ၾကပါေစရန္ ဤမလိႅကာဟူေသာ စာစုကို တုကာ ေရးသားၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။
Comments