တစ္သက္တာ ဂီတ ထူးခြၽန္ဆုရွင္ ေဗရိဥယ်ာဥ္ျခံထဲက ျခံေစာင့္ႀကီး

တစ္သက္တာ ဂီတ ထူးခြၽန္ဆုရွင္ ေဗရိဥယ်ာဥ္ျခံထဲက ျခံေစာင့္ႀကီး

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အစြန္၊ ေမွာ္ဘီၿမိဳ႕နယ္၊ ေရႊျမယာေက်းရြာအုပ္စု၊ ကြၽန္းေခ်ာင္းေက်းရြာမွာ ေဗရိဆုိတဲ့ ဥယ်ာဥ္ျခံႀကီး တစ္ျခံရွိပါတယ္။ ရန္ကုန္-ျပည္ ကားလမ္းမႀကီးနံေဘးမွာ တည္ရွိတာပါ။ 
အဲဒီျခံႀကီးအတြင္းမွာ ဂီတပညာရွင္တစ္ေယာက္ ျခံေစာင့္အျဖစ္ ရွိေနပါတယ္ဆုိရင္ အံ့ၾသသြားမလား။ သူဟာ တစ္သက္တာ ဂီတထူးခြၽန္ဆုရွင္ ကုိဗစ္တာလုိ႔ေခၚတဲ့ ဆလုိင္းဇာလ်န္းပါပဲ။ 

ဆလုိင္းဇာလ်န္းကုိ ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္က ဖလမ္းၿမိဳ႕မွာ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး ဖခင္ဆရာ၀န္ေၾကာင့္ ေဒသစုံ လွည့္လည္ေနထုိင္ရာမွ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ စိန္ေပါလ္ေက်ာင္းမွာ ၁၀ တန္းေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ရသစာေပေတြကုိ ႏွစ္သက္တဲ့ ခ်င္းတမီလ္ကျပားတစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ 
ဖခင္မိတ္ေဆြ ႏုိင္ငံျခားေဆး ကုိယ္စားလွယ္တစ္ဦးထံက ရရွိခဲ့တဲ့ ဂီတာသင္႐ုိး စာအုပ္နဲ႔ ဂီတာပညာကုိ သင္ယူခဲ့ၿပီး ေလ့က်င့္ခဲ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ဂီတလမ္းေၾကာင္းေပၚကုိ အေပ်ာ္တမ္း တီး၀ုိင္းေတြဖဲြ႕ၿပီး တီးလာရာမွ ေရာက္ရွိခဲ့တယ္။ 

ကနဦးက Lead ဂစ္တာ တီးခတ္သူျဖစ္ေပမယ့္ Bass ဂီတာကုိႏွစ္သက္ၿပီး တီးခတ္လာတဲ့ ေနာက္ပုိင္း The Aces တီး၀ုိင္းမွာ Bass ဂီတာတီးတဲ့ ေဘဘီး ထြက္သြားေတာ့ The Aces တီး၀ုိင္းကုိ Bass ဂီတာသမား အျဖစ္ စတင္ေရာက္ရွိခဲ့တယ္။ 

“Aces က Bass သမားထြက္သြားေတာ့ သူတုိ႔လာရွာတယ္။ သူတုိ႔လာရွာေတာ့ အဲဒီေရာက္သြားတာ” လုိ႔ ဆလုိင္းဇာလ်န္းက The Aces တီး၀ုိင္းမွာ အေျခခ်ျဖစ္ပုံကုိ ရွင္းျပတယ္။ အတီးသမားျဖစ္ေပမဲ့ ပန္းကေလးငုိ၊ ဖုိးသာထူး၊ လိုရင္အကုန္လုံးယူ၊ ခုိင္ထူးသီဆုိ ထားတဲ့စစ္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစတဲ့ သီခ်င္းေတြ အပါအ၀င္ အျခားေသာ သီခ်င္းေတြကုိလည္း ဆလုိင္းဇာလ်န္းက ဖန္တီးခဲ့ပါေသးတယ္။သူဖန္တီးတဲ့ သီခ်င္းေတြထဲမွာ သူကုိယ္တုိင္ ေရးစပ္တာေတြရွိသလုိ တျခားသူေတြရဲ႕ ကဗ်ာေတြကုိ သီခ်င္းအျဖစ္ ျပန္ေျပာင္းဖန္တီးတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ 

ဥပမာအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ အင္းစိန္ေထာင္ထဲမွာ မီးေသြးနဲ႔ ကဗ်ာေတြေရးၿပီးလုပ္တဲ့ ေက်ာက္မီးေသြးလႈပ္ရွားမႈ စစ္ဆင္ေရးက ထြက္လာတဲ့ ကဗ်ာေတြနဲ႔ ပန္းကေလးငုိဆုိတဲ့ သီခ်င္းကုိ ဖန္တီးျဖစ္သလုိ ကေလာင္ ငသာျမတ္ရဲ႕ ကဗ်ာေတြကုိ သီခ်င္းအျဖစ္ ဖန္တီးခဲ့ပါတယ္။ The Aces တီး၀ုိင္းရဲ႕ Bass ဂစ္တာသမား ဆလုိင္းဇာလ်န္းဟာ သူ႔ပညာ၊ ခံယူခ်က္ေၾကာင့္ အဆုိေတာ္ေတြနဲ႔ သေဘာထားမတူတာေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ 

“ထူးအိမ္သင္က ေရွး႐ုိးအစဥ္အလာအတုိင္း တည့္တည့္တီးေပးေစခ်င္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ေစာင္းကန္း ေစာင္းကန္းတီးတာ။ အဲဒီ အရသာကုိ သူကမသိဘူး။ မသိေတာ့ ေျပာတာေပ့ါ။ တည့္တည့္တီးေပးဖုိ႔။ ကြၽန္ေတာ္က ေဟ့ေကာင္ မင္းဟာကုိ မင္းတည့္ေအာင္ဆုိ ငါတုိ႔က ငါတုိ႔ဘာသာသြားမယ္။ မင္းဆုိမယ့္ အပုိင္းကုိ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း တည့္ေအာင္ဆုိလုိ႔ ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူေနာက္ေတာ့ သေဘာေပါက္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကမၻာမွာ ထြက္ေနတဲ့ သီခ်င္းေတြက အဲဒီပုံစံေတြပဲ။ အေစာင္း ေခၚတာေပ့ါ” လုိ႔ ဆလုိင္းဇာလ်န္းက သူ႔ရဲ႕ျဖတ္သန္းပုံေတြထဲက အမွတ္တရတစ္ခုကုိ သတိတရ ေျပာျပပါတယ္။ 

ဂီတနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ဆရာတစ္ဆူလို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ထူးအိမ္သင္လို လူမ်ဳိးကိုလည္း မိမိတတ္ေျမာက္ထားတဲ့ ပညာအေပၚမွာ လာေရာက္ျခယ္လွယ္တာကိုေတာ့ မခံခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ပညာရွင္ အစစ္အမွန္ေတြဆိုတာ သူတစ္ပါးရဲ႕ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြကို ခံစားနားလည္တတ္တဲ့သူေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ သူတို႔ဆက္ဆံေရးမွာ အခက္အခဲ မရိွခဲ့ပါဘူး။ 

ဆလုိင္းဇာလ်န္းဟာ ဂီတနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သင္တန္းေတြ သင္ၾကားေပးရင္း ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရာ The Aces တီး၀ုိင္းက ၀ုိင္းေတာ္သားေတြ ျပည္ပကုိထြက္ခြာသြားေတာ့ ၀ုိင္းမွာ လူမစုံတာက တစ္ေၾကာင္း၊ အသက္အရြယ္က တစ္ဖုံတုိ႔ေၾကာင့္ တီး၀ိုင္းက အနားယူခဲ့ၿပီး လူငယ္ေတြအတြက္ ေနရာေပး ေဘးထြက္ထုိင္ခဲ့ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ လုပ္ရပ္ဆုိတာ သူ႔သမုိင္းေၾကာင္းဆုိရင္ တစ္သက္တာဂီတထူး ခြၽန္ဆုက ဆလုိင္းဇာလ်န္းရဲ႕ သမုိင္းေၾကာင္းကုိ ျပေနတာျဖစ္ပါတယ္။ 

ဂီတအတြက္ ႐ုိး႐ုိးသားသား ရွင္သန္ခဲ့သူျဖစ္တဲ့အတြက္ ေငြေၾကးမေျပလည္မႈ ဒဏ္ကုိေတာ့ ဆလုိင္းဇာလ်န္းတစ္ေယာက္ မလဲြမေသြ ရင္ဆုိင္ရျပန္တယ္။ လက္ရွိေနထုိင္တဲ့ ေဗရိဥယ်ာဥ္ျခံက မယားညီအစ္ကုိ ေတာ္စပ္သူရဲ႕ ျခံျဖစ္ၿပီး ျခံမွာလုိအပ္တာေတြ လုပ္ကုိင္ရင္း ေနထုိင္ေနရတာပါ။ 
“ဒီမွာေနတာ မၾကာေသးဘူး။ ေျပာင္းေနတာ သုံး၊ ေလး ေနရာေလာက္ရွိေနပါၿပီ။ ေျပာင္းတာမ်ားလုိ႔ ေရႊစင္႐ုပ္တုေတာင္ ဘယ္နားသိမ္းထားမိလည္း မသိဘူး။ ဒီမွာေနၿပီး လုပ္စားေပါ့။ ေပါက္တာျပဲတာ ဖာေထး။ ေစာင့္ေရွာက္ခုိင္းထားတာေပါ့ဗ်ာ။ ျခံေစာင့္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီလုိေပါ့။ ေနလည္းေန လုိအပ္တာလည္း လုပ္ေပါ့” လုိ႔ ကုိဗစ္တာက သူ႔ရဲ႕ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းထိ ဖုံးအုပ္ရွည္လွ်ားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေမြးကုိ လက္နဲ႔သပ္ရင္းက ဆုိလာပါတယ္။ 

ဂီတလမ္းေၾကာင္းေပၚ ေလွ်ာက္လွမ္းျခင္း မရွိေတာ့ေပမဲ့ တပည့္တစ္ေယာက္ လက္ေဆာင္ေပးထားတဲ့ ေဟာ္လုိဂီတာတစ္လုံးနဲ႔ သီခ်င္းေတြ နားေထာင္ရင္း ဆလုိင္းဇာလ်န္းတစ္ေယာက္ ေဗရိဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲမွာ ဂီတေမွာ္၀င္ စားေနဆဲပါ။ အသက္အရြယ္ေကာင္းခ်ိန္က ဂီတာသင္တန္းေတြ သင္ၾကားေပးခဲ့ၿပီး လက္ရွိအခ်ိန္မွာ အထီးက်န္မႈကုိ အေဖာ္ျပဳေနရေပမဲ့ ဂီတေလာက တုိးတက္ေရးအတြက္ အသက္ ၆၇ ႏွစ္အရြယ္ ဦးဗစ္တာတစ္ေယာက္ကေတာ့ အေတြးတစ္ခု ငုတ္႐ုိက္ထားဆဲပါ။ 

“ဂီတသင္တန္းဖြင့္ဖုိ႔ေတာ့ စိတ္ကူးရွိတယ္။ စိတ္ကူးယဥ္ထားတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါကလည္း ႏုိင္ငံျခားက အကူအညီလုိတယ္။ ရန္ကုန္မွာရွိေတာ့ ျမန္မာျပည္သားေတြ တက္လုိ႔ရတာ ေပါ့ဗ်ာ။ အေမရိကားမွာရွိတဲ့ ေက်ာင္းကုိဒီမွာ ျပန္ေမြးစားလုိက္မွာ။ သူတုိ႔ သင္႐ုိးေတြ စာအုပ္စာတမ္းေတြ ဒီမွာျပန္လုပ္မယ္။ လုပ္ျဖစ္ရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့။ အခုက တကူးတက လုိက္ရွာေနရတာေလ” လုိ႔ ဂီတကုိ စာအုပ္ေတြနဲ႔ သင္ၾကားခဲ့ရတဲ့ ကုိဗစ္တာက သူ႔အိမ္မက္ကုိ ေျပာပါတယ္။ 

သူတို႔ ဂီတပညာကို လိုက္စားေလ့လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဂီတ၀ါသနာ ပါသူေတြဟာ သင္ခ်င္လို႔ေတာင္ သင္ယူဖုိ႔အတြက္ အခက္အခဲေတြ ရွိပါတယ္။ ဆရာအခက္အခဲ၊ ေငြအခက္အခဲ၊ သင္ေထာက္ကူ အခက္အခဲစတဲ့ အခက္အခဲေပါင္းမ်ားစြာကေန ၀ါသနာအရင္းခံၿပီး ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကတာပါ။ 

ရည္ရြယ္ခ်က္တူ၊ ခံယူခ်က္တူသူခ်င္း တကၠသုိလ္ေန႔ရက္ေတြမွာ စုစည္းမိၾကရင္း ဂီတလမ္းမေပၚ လွမ္းတက္ခဲ့တဲ့သူေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ တုိးတက္လာတဲ့ဒီေန႔ ေခတ္မွာေတာ့ အရာရာလြယ္ကူ လာသလုိ အခြင့္အလမ္းေတြလည္း မ်ားျပားလာၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဂီတလမ္းေၾကာင္းမွာလည္း အဆုိၿပိဳင္ပဲြေတြ ဒုနဲ႔ေဒး။ ဂီတာသင္တန္း တက္ခ်င္သူေတြအတြက္လည္း မခက္ခဲေတာ့ပါဘူး။ ဂီတေရစီးကုိ Bass ဂစ္တာတလက္နဲ႔ စီးေမ်ာေနသူ မဟုတ္ေတာ့ေပမဲ့ ဂီတေလာကသား တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဆလုိင္းဇာလ်န္းက ဂီတေလာက တိုးတက္မႈအေပၚ အားရေက်နပ္ေနတာေတာ့ အမွန္ပင္။ 

“အရင္ထက္စာရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီး ေကာင္းလာတယ္။ ဂီတာကုိ စိတ္၀င္စားတဲ့သူလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။ ဂီတနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စာလည္းတတ္ၾကတယ္။ အားရစရာ ေကာင္းပါတယ္” လုိ႔ ဆလုိင္းဇာလ်န္းက သုံးသပ္တယ္။ 
အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္လာမႈနဲ႔ လူငယ္ေတြကို ေနရာေပးခ်င္တာေၾကာင့္ ဂီတေလာကကေန အနားယူခဲ့တဲ့ ဆလိုင္းဇာလ်န္းဟာ ဘုရားေက်ာင္းလည္း မတက္ျဖစ္ေတာ့ သူ႔အတြက္ အခ်ိန္ပုိေတြအမ်ားႀကီး ပုိင္ဆုိင္ထားျပန္တယ္။ အိမ္နား၀န္းက်င္က ဂီတာ၀ါသနာပါတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ကုိ ပညာသင္ေပးၿပီးရင္ သီခ်င္းနားေထာင္။ ဒီအလုပ္ေတြ မရွိခ်ိန္ ဆလုိင္းဇာလ်န္းတစ္ေယာက္ ဘာေတြေတြးၿပီး ဘာေတြလုပ္ေနမလဲဆုိတာေတာ့ သူသာ အသိဆုံးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ 

“တစ္ေယာက္တည္း စကားေျပာေဖာ္ မရွိေတာ့ ပ်င္းတယ္ဗ်” လုိ႔ ဆလုိင္းဇာလ်န္းက ဆံရွည္ေတြမရွိေတာ့တဲ့ ေခါင္းကုိ သပ္ရင္းက ရည္ၿပီး ေျပာပါတယ္။ ေငြဆုိတာ ဒုတိယ ဘုရားလုိ႔ ေျပာဆုိက်င့္သုံးသူေတြရွိသလုိ ေငြနဲ႔ ေပး၀ယ္လုိ႔ မရတာေတြ ေလာကမွာ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ အဲဒီအရာေတြထဲက တစ္ခုျဖစ္တဲ့ မိသားစုဆုိတာကုိ ဆလုိင္းဇာလ်န္းပုိင္ဆုိင္ထားတယ္။ ေဗရိဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ဇနီး၊ သမီး၊ ေျမးေတြနဲ႔ ဆလုိင္းဇာလ်န္း ေနထုိင္ပါတယ္။ ဒီထက္ပုိၿပီး တန္ဖုိးျဖတ္လုိ႔ မရတာကေတာ့ ဆလုိင္းဇာလ်န္းဟာ က်န္းမာေရးေကာင္းၿပီး ဘာေရာဂါမွ မရွိပါဘူး။ အသက္အရြယ္ႏုခ်ိန္က အရက္ေသာက္တတ္တဲ့ Bass ဂီတာသမားႀကီး ဆလုိင္းဇာလ်န္း ရြာသာႀကီး စိတ္က်န္းမာေရးေဆး႐ုံမွာ အရက္ျဖတ္ခဲ့ၿပီး အခုေတာ့ အရြယ္အားျဖင့္ ေနာက္ဆုံးအရြယ္ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ 

တစ္သက္တာဂီတ ထူးခြ်န္ဆုေပးပဲြမွာ အမွတ္တရ စကားေျပာေတာ့ “ဆက္လက္ ႀကိဳးစားပါဦးမယ္” လုိ႔ ဆလုိင္းဇာလ်န္းက လုိတုိရွင္း ေျပာသြားတယ္။ အရြယ္သုံးပါးရဲ႕ ေနာက္ဆုံးအရြယ္အထိ ဂီတအတြက္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ စိတ္ကူးေနတဲ့ ဆလုိင္းဇာလ်န္း (ခ) ကုိဗစ္တာတစ္ေယာက္ က်န္းမာစြာနဲ႔ အိပ္မက္ေတြ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏုိင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနပါတယ္။ 

Lead ဂီတာတီးရာက Bass ဂီတာကုိ သေဘာက်လုိ႔ Bass ဂီတာသမားအျဖစ္ ေနထုိင္ခဲ့တဲ့သူ၊ လူဆုိတာ အႏုပညာ သတၱ၀ါလုိ႔ ခံယူထားတဲ့သူ၊ အႏုပညာနဲ႔ ႀကီးပြားခ်မ္းသာဖုိ႔ မလြယ္ဖူးဆုိတဲ့ ဆလုိင္းဇာလ်န္း (ခ) ကုိဗစ္ ဂီတေလာကအတြက္ အိပ္မက္ေတြနဲ႔ သူသိျမင္ တတ္ေျမာက္ထားတာေတြကုိ မွ်ေ၀သင္ၾကားဖုိ႔ ေဗရိဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲမွာ ေဟာ္လုိဂီတာ တစ္လုံးနဲ႔ ေစာင့္ေနရဲ႕။