ရန္သူေဘးမွ လြတ္ႏူိင္တဲ့ ၾကားရခဲေသာ စကား၄ခြန္း

ရန္သူေဘးမွ လြတ္ႏူိင္တဲ့ ၾကားရခဲေသာ စကား၄ခြန္း

# Zawgyi Version ျဖင့္ ဖတ္ပါ # 

ဟိုေရွ႕လြန္ေလျပီးေသာအခါက ေၾကြအန္ကစားရာတြင္ အလြန္ဝါသနာၾကီးေသာ ဘုရင္တစ္ပါးရွိပါတယ္။ အဲဒီ ဘုရင္ၾကီးမွာ ဝိဓူရအမည္ရွိတဲ့ ပညာရွိအမတ္ၾကီး တစ္ဦးလဲရွိပါတယ္။ ဘုရင္ၾကီးက သူရဲ႕ပညာရွိအမတ္ၾကီးကုိ အရမ္းခ်စ္ခင္ျမတ္ႏူိးေတာ္ မူပါတယ္။ 

တစ္ေန႔မွာ ဘုရင္ၾကီးက ဥပုသ္ေစာင့္ရင္း ဥယ်ာဥ္ေတာ္ထဲမွာ တရားထိုင္ေနပါတယ္။ အဲဒိအခ်ိန္မွာ ဘုရင္ၾကီးရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြျဖစ္တဲ့ သိၾကားမင္း၊ နဂါးမင္း ၊ဂဠဳန္းမင္းေတြလဲ ဥယ်ာဥ္ထဲ ေရာက္လာၾကတယ္။ မိတ္ေဆြေတြစံုမိေတာ့ စကာေတြ ေျပာၾကတာေပါ့။ သူတို႔ရဲ႕ အသီးသီး ေစာင့္ထိန္းတဲ့ သီလေတြကိုေျပာျပီး ဘယ္သူေစာင့္ထိန္းတဲ့သီလက ပိုျမတ္သလဲဆုိတာ ေျပာၾကတာေပါ့။ ဘယ္သူက ပုိျမတ္မွန္း မင္း၄ပါးလံုး အေျဖမထုက္ႏူိင္ၾကပါဘူး။ အဲဒိေတာ့ ပညာရွိ ဝိဓူရအမတ္ၾကီးကိုိ မင္းၾကီးက ေခၚျပီးဆံုးျဖတ္ေပးခိုင္းပါတယ္။ ဒိအခါမွာ ပညာရွိအမတ္ၾကီးက မင္းၾကီးတို႔ေလးပါးလံုး ေစာင့္ထိန္းတဲ့သီလ၏ အဓိကပန္းတိုင္ကေတာ့ နိဗၺာန္တစ္ခုထဲျဖစ္လို႔ ျမတ္တာခ်င္း တူတူပါပဲလို႔ တရားေဟာျပျပီး ဆံုးျဖတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒိအခါမွာ အမတ္ၾကီးရဲ့ သမာသမတ္က်က် ဆုံးျဖတ္ေပးတာကို သေဘာက်ျပီး သၾကားမင္း က ဘြဲ႔ျဖဴပုဆိုး၊ ဂဠဳန္မင္းက ေရႊပန္းခိုင္၊ နဂါးမင္းက ပတၱျမား၊ ဘုရင္ၾကီး ကလဲ ဆင္ျမင္း စသည္ တို႔ျဖင့္ ပညာရွိအမတ္ၾကီးကို ဆုေတြေပးၾကတာေပါ့။ 

အဲဒိလိုနဲ႔ နဂါးမင္းၾကီးက သူပတၱျမားၾကီးကို ေပးခဲ့ျပီး နဂါးျပည္ ျပန္သြားတဲ့အခါမွာ နဂါးမိဘုရားၾကီးက ေမးတာေပါ့။ ဒိေတာ့ နဂါးမင္းၾကီးက ပတၱျမားၾကီးကို လူ႔ျပည္က ပညာရွိအမတ္ၾကီးအား ဓမၼပူဇာအေနနဲ႔ ပူေဇာ္ခဲ့ေၾကာင္း ပညာရွိအမတ္ၾကီးတရားက နာလိုအလြန္ေကာင္းပံု စတာေတြကို ေျပာျပပါတယ္။ အဲဒိလိုေတြၾကားျပီး မိဘုရားၾကီးက ဝိဓူရထံမွာ တရားနာလုိစိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာပါေတာ့တယ္။ ဒါပင္မယ့္ အမတ္ၾကီးကို နဂါးျပည္ေခၚဖို႔ ကလဲ မျဖစ္ႏိူင္ဘူးတဲ့။ ဒိေတာ့ နဂါးမိဘုရားၾကီးက အၾကံထုက္ပါေတာ့တယ္ ဘယ္လိုထုက္လဲဆိုေတာ့ ပညာရွိအမတ္ၾကီး ဝိဓူရ၏ အသဲႏွလံုးကို စားခ်င္ပါတယ္ မစားရရင္ ေသရပါေတာ့မယ္လို႔ေျပာျပီး အိပ္ရာေပၚမွာ လွဲျပီးေနေတာ့တာေပါ့။ နဂါးမင္းၾကီးက မိဘုရားၾကီးအတြက္ စိုးရိမ္ေသာက ျဖစ္ေနရရွာပါတယ္။ ဒါကိုိနဂါးမင္းသမီးေလး ၾကားသြားေတာ မိခင္မိဘုရားၾကီးအတြက္ ဝိဓူရ၏၊ အသဲႏွလံုးကိုယူရန္ လူျပည္သြာဖို႔ နဂါးမင္းၾကီးထံ ခြင့္ေတာင္းပါတယ္။ 

နဂါးမင္းသမီးေလးသည္ ခမည္ေတာ္နဂါးမင္းၾကိးထံမွ အခြင့္ရေသာအခါ ကာဠလို႔ေခၚတဲ့ ေတာင္သို႔သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒိေတာင္မွာ ပုဏၰကဘီလူနဲ႔ ေတြ႔ၾကပါတယ္။ ပုဏၰကဘီလူးက နဂါးမင္းသမီးေလးအလွကို ျမင္တာနဲ႔ ခ်စ္ၾကိဳက္စြဲလန္းသြားရွာပါတယ္။ နဂါးမေလးကို ခ်စ္ခြင့္ပန္တဲ့အခါမွာေတာ့ မင္းသမီးေလးက ဝိဓူရ၏၊ ႏွလံုးသဲပြတ္ကို ရေအာင္ယူေပးႏူိင္ခဲ့ရင္ လက္ထပ္မယ္လို႔ ကတိေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒိအခါမွာ အခ်စ္သူရဲေကာင္းၾကီး ပုဏၰကသည္ သူအခ်စ္ေတြကို သက္ေသျပဖို႔ ဝိဓူရရဲ့ အသဲပြတ္ကို ရေအာင္ယူဖို လုပ္ငန္းစပါေတာ့တယ္။ 

ပုဏၰကဆိုတာ သာမာန္ဘီလူး မဟုက္ပါဘူး။ အစြမ္းသတၱိနဲ႔ ျပည္စံုတဲ့ နတ္စစ္သူၾကီးတစ္ဦးပါ။ ကုေဝရနတ္မင္းၾကီးရဲ တူလဲျဖစ္ပါတယ္။ စစ္သူၾကီးပုဏၰကရဲ႕ အစြမ္းသတၱိကို အျခားနတ္ဘီလူးေတြ ေၾကာက္ၾကပါတယ္။ ပုဏၰကနတ္ဘီလူးက နတ္ျမင္းပ်ံၾကီးကိုစီးျပီး ေဝပုလႅေတာင္မွာရွိတဲ့ အဖိုးအလြန္ထိုက္တန္တဲ့ ပတၱျမားၾကီးကို အရင္သြားယူပါတယ္။ အဲဒိပတၱျမားၾကီးကုိ နတ္စစ္သည္ေတာ္ေတြ အမ်ားၾကီး ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါတယ္။ ပုဏၰကဘီလူးက ေဝပုလႅေတာင္ေရာက္တဲ့အခါမွာ နတ္ဘီလူေတြကို ၾကိမ္းေမာင္းဟိန္းေဟာက္လိုက္ပါတယ္။ ပုဏၰကရဲ႕အာဏာစက္က ျပင္းထန္လြန္းတာေၾကာင္႔ အေစာင့္နတ္ဘီးလူေတြ လြင့္စင္ကုန္ၾကပါေတာ့တယ္။ 

ပုဏၰကနတ္ဘီလူးသည္ မဖိုးမျဖတ္ႏူိင္ေသာ ပတၱျမားၾကီးကုိ ရေသာအခါ လူေယာင္ဖန္စင္းျပီး ေၾကြအံကစားရာတြင္ လြန္ဝါသနာပါေသာ မင္းၾကီးထံသို႔သြားပါေတာ့တယ္၊ လူေယာင္ေဆာင္ထားေသာ နတ္ဘီလူး ပုဏၰကသည္ အရင္ျမိဳ႕ဝန္ထံ သြားျပီး မင္းၾကီးႏွင့္ေၾကြကစားလိုေၾကာင္း ေျပာဆိုပါတယ္။ ျမိဳ႕ဝန္မင္း မွတဆင့္ ကမ္းလွန္းခ်က္ကို ဘုရင္က လက္ခံပါတယ္။ ေနာက္သံုးရက္ၾကာရင္ ကစားမယ္လုိ႔ အေၾကာင္းျပန္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ျမိဳ႔ဝန္မင္းက အလုပ္မ်ားတဲ့သူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျပိဳင္ဘက္လူငယ္ကုိ ဧည့္ဝတ္မေက်မွာစိုးလုိ႔ ဝိဓူရအမက္ၾကီးေနအိမ္သို႔ ေျပာင္းေရႊျပီး ေနေစဖို႔ပါ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ 

ဝိဓူူရအမတ္ၾကီးက လူအသြင္ေဆာင္ထားေသာ ပုဏၰဘီလူးကို ေကာင္းစြာ လုိေလေသးမရွိေအာင္ ေကၽႊးေမြးဧည့္ခံျပဳစုပါတယ္။ အားတဲ့အခ်ိန္တုိင္ လာေရာက္ျပီး ဓမၼစကား ေျပာၾကားပါတယ္။ ဧည့္သည္ျဖစ္တဲ့ မိမိအေပၚမွာ ၾကာျမင့္စြာ႕ ကြဲကြာေနေသာ ေသြးသားရင္ကဲ့သို႔ ေစတနာအျပည့္ဝထားတဲ့ အမတ္ၾကီးကို ပုဏၰကဘီလူးကိုယ္တုိင္ ေလးစားၾကည္ညိဳစိတ္ ျဖစ္လာမိပါတယ္၊ သို႔ေသာ္ ခ်စ္သူအတြက္ ဒိအမတ္ၾကီးကိုသတ္ျပီး နွလုံးသားကို ယူကုိယူရမွာပါ။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ မေကာင္းလွပါဘူး။ 

ရက္ခ်ိန္းေစ့သြာေသာအခါ မင္းၾကီးကို ေၾကြအံကစားဖို႔ နန္ေတာ္ကိုေခၚလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ေမာင္လုလင္ ေလာင္းေၾကးဘယ္ေလာက္ထပ္ၾကမလဲလို႔ မင္းၾကီးက ေမးပါတယ္ ဒိအခါ ပုဏၰကဘီလူးၾကီးက သူစီးလာတဲ့ နတ္ျမင္းပ်ံရဲ့ အစြမ္းသတၱိကို ျပပါတယ္။ နတ္ျမင္းပ်ံ၏ အစြမ္သတၱိကို ျမင္တဲ့သူတုိင္း အံၾသၾကရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ဖန္ ပတၱာျမားကိုထုတ္ျပပါျပီး မင္းၾကီးကုိ အရွင္မင္းၾကီး အကြ်ႏူ္ပ္႐ႈံးခဲ့ရင္ ဒိျမင္းနဲ႔ အဖိုးမျဖတ္ႏူိင္တဲ့ ဒိပတၱျမားၾကီးကိုေပးပါမယ္။ အရွင္မင္းၾကီး ႐ႈံးခဲ့ရင္ေရာ ဘာေပးမွာလဲလို ေမးလိုက္ပါတယ္။ 

ဒိအခါမွာ မင္းၾကီးက အေမာင္လုလင္ ငါအရွင္မင္းျမတ္႐ႈံးခဲ့ရင္ ထီးနန္း၊ မိဘုရားႏွင့္ ငါအရွင္မွတစ္ပါး သင္အလိုရွိတာ ယူလုိ႔ေျပာလုိက္ပါေတာ့တယ္။ ထိုေနာက္ စတင္ယွဥ္ျပိဳင္ၾကပါေတာ့တယ္။ မင္းၾကီးက အျခားသူမ်ားကို ျပိဳင္တုိင္းႏူိင္ပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ထီးခ်က္ကိုေစာင့္တဲ့နတ္သၼီးက မင္းၾကီးဘက္က တန္ခုိးနဲ႔ အျမဲကူညီေပးေနလို႔ပါ။ ဒါကိုပုဏၰကဘီလူးက သိသြားပါတယ္။ အဲဒိအခါမွာ မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထုိးလုိက္ပါတယ္ ပုဏၰမ်က္ေစာင္းကုိ ေတာ္ရုံနတ္ေတြ မခံႏူိင္ပါဘူး လြင့္ထြက္ကုန္ပါတယ္။ ပုဏၰက မ်က္ေစာင္းေၾကာင့္ ထီးခ်က္ေစာင့္နတ္သၼိး ေၾကြကစားဝိုင္းမွ အေဝးလႊင့္သြာျပီး မင္းၾကီးကို မကူညီႏူိင္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒိအခါမွာ မင္းၾကီး႐ႈံးသြားပါေတာ့တယ္။ 

ဘုရင္ၾကီးလဲ နတ္သၼီးအကူညီမရေတာ့ ႐ႈံးသြားပါေတာ့တယ္။ ဒိအခါမွာ မင္းၾကီးက သူ၏ကတိအတုိင္း ၾကိဳက္ရာေတာင္ဖို႔ ေျပာေတာ့တာေပါ့။ ဒိေတာ့ ပုဏၰကလုလင္က ဝိဓူရအမတ္ၾကီးကုိ ေပးဖို႔ေျပာပါတယ္။ မင္းၾကီးအေနနဲ႔ ထင္မထားမိပါဘူး ခုလုိစကားမ်ိဳး ၾကားလုိက္ရတဲ့အခါ အရမ္းအံ့ၾသသြားပါတယ္။ မင္းၾကီးကိုယ္ေတာ္တိုင္ကလဲ ဝိဓူရပညာရွိအမတ္ၾကီးကို အလြန္ျမတ္ႏူိးေတာ္မူပါရွာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမာင္လုလင္ ပညာရွိအမတ္ၾကီးကလြဲရင္ က်န္တာၾကိဳက္ရာကို ေတာင္ပါလုိ႔ ထပ္ေျပာပါတယ္။ 

မင္းၾကီးစကားၾကားေတာ့ လုလင္က အရွင္မင္းၾကီး ကတိမတည္ပါ့လား။ ကြ်ႏု္ပ္က်န္တာမလိုခ်င္ဘူး ဝိဓူရအမတ္ၾကီးကုိပဲ လုိခ်င္တယ္လုိ႔ ထပ္ေျပာပါတယ္ ဒိအခါ မင္းၾကီးက ပရိယာယ္နဲ႔ အေမာင္လုလင္ ပညာရွိအမတ္ၾကီးက ငါပုိင္ ပစၥည္းမဟုက္ဘူး သူကိုယ္သူသာပုိင္တယ္ လုိ႔ေျပာလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဒိအခါမွာ လုလင္က အရွင္မင္းၾကီး မင္းဆိုတာ တုိင္းသူျပည္သားကုိပုိင္တယ္လို ထပ္ေျပာရင္း အျငင္းပြားၾကပါတယ္။ ဒိလို အျငင္းပြားေနရင္းကေန ပုဏၰကဘီလူးၾကီးက အရွင္မင္းၾကီး အကၽြႏု္ပ္တို႔ ျငင္းေနရင္ ျပီးမွာမဟုက္ေတာ့ဘူး ဒီေတာ့ သင့္ရဲ့အမွန္တရားဘက္က အျမဲရပ္တည္တဲ့ ပညာရွိအမတ္ၾကီးဝိဓူရထံ အဆံုးျဖတ္ခံၾကရေအာင္ လုိ႔ေျပာလုိက္ပါတယ္။ ဒိအခါမွာ မင္းၾကီးက ငါ့အမတ္ၾကီး ဆံုးျဖတ္ရင္ေတာ့ ငါ့ဘက္က ပါမွာပဲဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ေကာင္းျပီးလို လက္ခံလိုက္ပါေတာ့တယ္။ 

မင္းၾကီးနဲ႔ ပုဏၰဘီလူးတို႔ အျဖစ္ပ်က္ကုိၾကားတဲ့အခါ သီလနဲ႔ျပည့္စံုတဲ့ ဝိဓူရအမတ္ၾကီးက အရွင္မင္းျမတ္ အရွင္မင္းျမတ္အား သက္ရွိဥစၥာ သက္မဲ့ဥစၥာဆိုျပီး နွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။ အရွင္မင္းျမတ္၏ ေက်းကၽြန္ျဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးတုိ႔က သက္မဲ့ဥစၥာသာျဖစ္ပါတယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒိအခါမွာ မင္းၾကီးက ဘာမွမတတ္ႏူိင္ေတာ့ပါဘူး။ သူအရမ္းျမတ္ႏူိးတဲ့ ပညာရွိအမတ္ၾကီးကုိ ပုဏၰကဘီလူးေနာက္ကို ထည့္လုိက္ရပါေတာ့တယ္။ 

ပညာရွိအမတ္ၾကီးကုိ ပုိုင္သြားတဲ့ ပုဏၰကဘီလူးက စဥ္းစားမိပါတယ္ အင္း အမတ္ၾကီးက ငါမေပၚမွာ ဧည့္ဝတ္ေက်ျပီး ျပဳစုေပးတဲ့ ေက်းဇူးရွိတယ္။ ဒိတိုင္းငါသတ္လုိ႔ေတာ့ မေတာ္ဘူး သူဟာသာေသေအာင္ ျမင္းအမွီးကို ဆြဲလုိက္ခုိင္းမယ္ ဆိုျပီး အမတ္ၾကီးကို ျမင္းမီွးဆြဲခုိင္းျပီး နတ္ျမင္းကို အၾကမ္းေမာင္းပါေတာ့တယ္။ ေတာင္ေတြအထပ္ထပ္ကို ခံုပ်ံျပီး ျမင္းကိုအမ်ိဳးမ်ဳိး ျပင္းထန္စြာေမာင္းပါတယ္။ နတ္ျမင္းပ်ံကုိ ဘယ္ေလာက္ပဲ ျပင္းထန္စြာေမာင္းေမာင္း အမတ္ၾကီးရဲ သီလသမာဓိ အစြမ္းေၾကာင့္ အသက္မေသပါဘူး အမတ္ၾကီးခဗ်ာ ျမင္းေနာက္က ေမာပန္ရုံမွ်သာျဖစ္ပါတယ္။ ဒိေတာ့ပုဏၰကနတ္ဘီလူးက အင္း အမတ္ၾကီးကို ဒိလုိသတ္လို႔မရဘူး။ ခုေလာက္နူိတ္စက္တာေတာင္ ေသႏူိင္ခဲလိုက္တာ မထူးေတာ့ပါဘူး ေသေအာင္ ေတာင္ေအာက္ကုိ ကိုင္ေပါက္သတ္မွပဲ။ ဒိအမတ္ၾကီး အသဲႏွလံုးကိုရဖို႔ ကအဓိကက်တယ္ ဒါမွ ငါခ်စ္သူေလးနဲ႔ လက္ထပ္ရမွာ အင္း ရေအာင္သတ္မွပဲလို႔ ၾကံလုိက္ပါတယ္။ 

ပုဏၰကဘီလူးသည္ ဝိဓူရ အမတ္ၾကီးကို အမ်ိဳးမ်ိဳ နွိတ္စက္ေလ၏။ ထိုအခါ ပညာရွိ အမတ္ၾကီးက အေဆြဘီလူး အဘယ္ေၾကာင့္ အကၽြန္ူပ္အား အမ်ိဳးမ်ိဳးဒုကၡေပးေနတာလဲ သင္နဲ႔ကၽြနူ္ပ္္တုိ႔က ရန္သူေတြမွ မဟုက္တာလို႔ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒိအခါမွာ ဘီလူးက အမတ္ၾကီး သင္နဲဲ႔ငါရန္သူမဟုက္ပါဘူး ဒါပင္မဲ့ သင့္ကိုသတ္ျပီး သင့္အသဲႏွလံုးကိုရမွ ငါခ်စ္သူက ငါကုိျပန္ခ်စ္မွာ ဒါေၾကာင့္ သင္ကုိ ငါေသေအာင္ ႏူိတ္စက္ေနတာလို႕ ေျဖလိုက္ပါတယ္။ ဒိအခါမွာေတာ့ ပညာရွိ အမတ္ၾကီးက ေကာင္းပါျပီ ဘီလူးမင္း သင္ငါ့ကို သတ္လိုလွ်င္သတ္ပါ။ ဒါပင္မယ့္ ငါ႔ကိုမသတ္ခင္ ၾကားရခဲတဲ့ စကားေလးခြန္းကို သင့္အား ငါေျပာျပမယ္။ သင္အရင္နာၾကားေလအံုး လုိ႔ေျပာလိုက္ပါေတာ့တယ္။ 

ပုဏၰကဘီးလူက ေကာင္းျပီး အမတ္ၾကီး ထိုၾကားနာရခဲတဲ့ စကားၾကီးေလးခြန္းကို ငါ႔အားေဟာျပပါလုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ဒိအခါမွာ အမတ္ၾကီးက ပုဏၰကဘီလူး ႐ုိေသစြာနာၾကားေလာ့ သင့္အား ငါအဖိုးထိုက္တန္ေသာ စကားၾကီးေလးခြန္ကို ေဟာေပအံ့။ 

အုိ နတ္ဘီလူး 
ေရွ႕သူေဟာင္းတုိ႔ အက်င့္ကိုက်င့္ပါ။ 
စိုေသာလက္ကိုမေျခာက္ပါေစႏွင့္။ 
အေပ်ာ္အပါးမမိုက္မွာႏွင့္။ 
ခင္ပြန္းတုိ႔အားအျပစ္မွားရာ။ 
လုိ႔ေဟာလုိက္ပါ တယ္။ 

အုုိ နတ္ဘီလူး ေရွ႔သူေဟာင္းတုိ႔ အက်င့္ကိုက်င့္ပါ ဆုိသည္မွာ မိမိအေပၚ ေက်းဇူးရွိတဲ့သူေတြကို ေက်းဇူးတံု႔ျပန္ရမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ 

အုိ နတ္ဘီလူး စိုေသာလက္ကို မေျခာက္ပါေစႏွင့္ ဟူသည္မွာ ကိုယ္အေပၚ ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲဖူးေသာသူကို မျပစ္မွားပါနဲ႔ ခ်စ္စကုိရွည္ပါေစ မုန္းစကုိ တုိပါေစ ကို႔အေပၚ ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲဖူးေသာသူကုိ ေနာက္ေပးကမ္းခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ေအာင္ ေက်းဇူးကန္းျခင္းသည္ စိုေသာလက္ကုိ ေျခာက္ေစသည္ မည္ပါတယ္။ 

အုိ နတ္ဘီလူး ယုက္ညံေသာမိန္းမတို႔ႏွင့္ ေပ်ာ္ပါးမုိက္မွားျခင္းသည္ မိမိ၏ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိခုိက္ေစတယ္။ မွားယြန္းေသာအမူ႔တုိ႔ ကို ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ 

အို နတ္ဘီလူး မိမိအေပၚ အစားတစ္လုတ္ ေရတစ္ခြက္ျဖစ္ေစ ေက်းဇူးရွိတဲ့ မိတ္ေဆြေတြကို ဘယ္ေသာအခါမွ မျပစ္ မွာရဘူး။ 

အုိ နတ္ဘီလူး ဤေလးပါးေသာ တရားကို သာဓုုနရ တရားေလးပါလို႔ ေခၚပါတယ္လို႔ တရားေဟာျပလိုက္ပါတယ္။ ဒိအခါမွာ ပုဏၰက ဘီလူးလဲ သူအျပစ္ေတြကို ျပန္ျမင္သြားပါေတာ့တယ္။ ငါဒိမတ္ၾကီးအိမ္မွာတည္ခိုစဥ္ သူေကၽႊးတာေတြစားခဲ့တယ္။ အေဆြခင္ပြန္းကို ျပစ္မွားမိျပီ။ စိုေသာလက္ကို ေျခာက္ေအာင္ျပဳမိျပီ။ ေက်းဇူးရွင္ကို ေက်းဇူးမဆပ္ဘဲ မိန္မတစ္ေယာက္အတြက္နဲ႔ ျပစ္မွားမိခဲ့ျပီ။ 

အုိ ပညာရွိအမတ္ၾကီး ကၽြႏူ္ပ္သည္ မဘက္လုိက္လို႔ မိုက္ဘက္ပါခဲ့မိျပီ သူေတာ္ေကာင္းၾကီးကုိ ေစာ္ကားမိခဲ့ျပီ။ သံသရာအတြက္ ဝန္ေလးေသာအမူ႔ၾကီးကို ျပဳခဲ့မိပါျပီ။ လူမိုက္ၾကီး ကၽြႏူ္ပ္အား သနားသျဖင့္ ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါေလာ့။ ဤတရားေလးပါသည္ အလြန္တန္ဖိုးၾကီးလွပါတယ္။ ၾကားနာရန္ ခဲရင္းလြန္းတဲ့ ဤတရားေလးပါကုိ မဖိုးမျဖတ္ႏူိင္တဲ့ ပတၱျမားၾကီးနဲ႔ ပူေဇာ္ပါတယ္ဟုေျပာဆို ဝန္ခ်ေတာင္ပန္လိုက္ပါတယ္။ 

ဒိအခါမွာ ပညာရွိအမတ္ၾကီးက အုိအေဆြပုဏၰက သင့္အား ငါခြင့္လႊတ္တယ္။ သင္သည္ သင့္ခ်စ္သူကုိ ခ်စ္လြန္းလုိမွားခဲ့မိတာျဖစ္တယ္။ သင့္ပင္ကုိယ္စိတ္္က ျပစ္မွားလုိစိတ္မရွိ။ ပညာရွိတို႔ရဲ႕ အသဲနွလံုးဆိုတာ တရားကုိ ဆိုလုိတာျဖစ္တယ္။ ငါ့အား သင့္ခ်စ္သူတုိ႔ ေနရာဌာနသို႔ ေခၚေဆာင္သြားပါလုိ႔ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ ထုိအခါ ပုဏၰကနတ္ဘီလူးသည္ အမတ္ၾကီးအား မိမိခ်စ္ရသူ နဂါးမေလးေနရာ နဂါျပည္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္။ 

နဂါးျပည္ေရာက္တဲ့အခါ နဂါးမင္းၾကီးႏွင့္တကြ နဂါးအေပါင္းတို႔သည္ ပညာရွိအမတ္ၾကီးကုိ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ဆီးၾကိဳၾကပါတယ္။ ပညာရွိအမတ္ၾကီးရဲ့ တရားေတာ္ကို နာျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ နဂါးမိဖုရားၾကီးလဲ ဆႏၵျပည့္ဝသြားပါေတာ့တယ္။ သမီးေတာ္ေလးနဲ႔ ပုဏၰကကုိလက္ထပ္ေပးျပီး ပူေဇာ္ဖြယ္ေတြနွင့္တကြ ပညာရွိ အမတ္ၾကီးကို လူျပည္ျပန္ပုိ႔လုိက္ပါတယ္။ 

လူျပည္ျပန္ေရာက္တဲအခါ မင္းၾကီးႏွင့္တကြ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားက အားရဝမ္းသာ ပညာရွိအမတ္ၾကီးကုိ ၾကိဳဆိုၾကပါတယ္။ ပညာရွိအမတ္ၾကီးလဲ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကုိ မင္းၾကီးအားျပန္ေလွ်ာက္ျပီး ဘီးလူးထံမွရခဲ့တဲ့ ပတၱျမားၾကီးကို မင္းၾကီးအား ဆက္သေလေတာ့၏။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ပညာရွိအမတ္ၾကီးလဲ အသက္တိုင္း ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့စြာ ေနထုိင္ျပီး ေသလြန္တဲ့အခါ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ရပါေလေတာ့သတည္း။